این نوع آسیب دیدگی یک از شایع ترین آسیب زانو در نتیجه استعمال مفرط زانو می باشد که مربوط به بخش بالایی استخوان ساق دقیقا زیر مفصل زانو می باشد. این آسیب دیدگی معمولا در نوجوانان بین 9 تا 14 سال که ورزش می کنند رایج می باشد و می تواند منجر به این شود که فرد ورزش را کنار بگذارد. همچنین اینگونه از آسیب دیدگی بیشتر در آقایان رایج می باشد تا بانوان.

این نوع از آسیب دیدگی شکلی از کشش آپوفایسیتیس (Apophysitis) می باشد. این جراحت در نقطه ای از استخوان ساق رخ می دهد که به آن توبروزیتی تیبیال می گویند.

توبروزیتی تیبیال یک آپوفیسیس می باشد و جایی از استخوان تیبیا است که ماهیچه ها و تاندون در آن نقطه به استخوان تیبیا متصل می شوند. در این مورد, عضله چهار سر ران به توبروزیتی تیبیا متصل می شود. در نوجوانان بدلیل اینکه استخوان همچنان نابالغ می باشد و کاملا سفت نشده است این امکان وجود دارد که با انقباض ماهیچه چهار سر ران این نقطه کشیده شود. تکرار مداوم فعالیت ورزشی بدون استراحت و انطابق عضلات باعث تورم توبروزیتی تیبیا می شود که این امر باعث نشانه های درد و ورم می شود.

در بعضی موارد انقباض پر قدرت عضله چهارسر ران بر روی استخوان نابالغ باعث کنده شده توبروزیتی تیبیا از استخوان ساق می شود. که به آن شکست کنده شدگی می گویند. گاهی اوقات ورم اولیه ممکن است در نتیجه جراحت توبروزیتی تیبیا باشد که منجر به آسیب Osgood Schlatters می شود.

در زمان بروز این عارضه, علائم ممکن است که برای مدت بیش از یک سال نیز باقی بماند که در اینصورت استراحت از فعالیتهای فیزیکی جهت درمان کافی می باشد, اما بازگشت به فعالیت ورزشی در این مدت باید تحت نظر متخصص بمنظور کاهش احتمال بروز مجدد جراحت صورت بگیرد.

علائم و نشانه های آسیب Osgood Schlatters

آشکار ترین نشانه اینگونه از آسیب دیدگی درد می باشد. بهنگام تماس نقطه توبروزیتی تیبیا و همچنین حین فعالیت ورزشی احساس درد وجود دارد. توبروزیتی تیبیا در بعضی موارد نیز بزرگ می شود. بدترین نکته در مورد این آسیب دیدگی این است که این آسیب دیدگی به خودی خود ایجاد می شود و به راحتی نیز درمان نمی شود. ممکن است که این عارضه تا بلوغ کامل استخوان در حدود سن 16 سالگی بهبود نیابد.

درمان آسیب Osgood Schlatters

از آنجائیکه این نوع از آسیب دیدگی در نوجوانان رایج می باشد لذا استفاده از داروهای ضد ورم و کورتیکواستروئیدی برای این افراد توصیه نمی شود. بعضی از مراکز درمانی بی تحرک سازی زانو از طریق گچ گرفتن را مفید می دانند اما این امر غیر عملی بوده و همچنین باعث مشکلات دیگری می شود. استراحت کامل تنها روش درمان موثری می باشد که بصورت بین المللی به افراد آسیب دیده توصیه می شود. این مدت باید آنقدر باشد که حساسیت درد توبروزیتی تیبیا کاملا از بین برود. در مدت درمان استفاده از کیسه های یخی جهت تسکین درد در مدت زمان معین روش مناسبی می باشد.

بعد از استراحت کامل, توبروزیتی تیبیا باید براثر تماس دچار درد نشود. بعد از رفع درد فرد مورد نظر تحت نظر پزشک می تواند به فعالیت ورزشی خود ادامه دهد که این روش بهترین راه برای جلوگیری از بازگشت مجدد آسیب دیدگی می شود.

بهنگام بازگشت به فعالیت ورزش بعضی از ورزشکاران استفاده از زانوبندهای نواری زیر زانو که باچسب بسته می شوند را جهت جلوگیری از بازگشت آسیب دیدگی مناسب می دانند. اینگونه از زانوبندها به دلیل فشاری که به تاندون کشکک وارد می کنند مانع از انتقال نیروی زیاد توسط تاندون و در نتیجه به توبروزیتی تیبیا می شود. این کاهش بار از روی تاندون باعث تسکین علائم مشکلات تاندون کشکک و امراض Osgood Schlatter می شود.

پیشگیری آسیب Osgood Schlatters

از آنجائیکه درمان این آسیب دیدگی در حالت فعال کار دشواری می باشد لذا در اینگونه از جراحات به ورزشکاران و مربیان توصیه می شود تا جای ممکن از این آسیب دیدگی با انجام فعالیت های مناسب اجتناب کنند. در زیر تعدادی پیشنهاد جهت جلوگیری از این آسیب دیدگی ارائه شده است:

·         حرکات کششی

حرکات کششی باعث می شود تا عضلات پا توسعه پذیری خود را حفظ کنند. این امر مخصوصا در نوجوانان که دچار رشد ناگهانی می شوند بسیار مهم است. در حین رشد نوجوانان ابتدا استخوانها رشد می کنند و سپس عضلات بصورت تدریجی خودشان را با طول جدید سازگار می کنند. دراین مدت انطباق عضلات, عضله ها نسبتا سفت می باشند که این امر موجت عدم تعادل در عضلات می شود که باعث تغییر نیرو روی پا می شود. بعضی از فیزیوتراپ ها معتقدند این پدیده باعث آسیب Osgood Schlstters می شود.

تمرینهای کششی

·         کنترل نیرو روی پاهای جوان

میزان بار وارد شده بر روی پا از طریق تناوب تمرین, مدت زمان تمرین و شدت تمرین و اعمال نیروی فیزیکی تعیین می شود. تناوب تمرین ها باید بگونه ای باشد که بعد از هر جلسه تمرین بین 1 تا 2 روز استراحت وجود داشته باشد زیرا که این امر باعث می شود تا بدن جان تازه ای بگیرد و می تواند به تنشهای وارد شده به بدن عکس العمل نشان دهد. مدت زمان هرجلسه باید بین یک ساعت تا یک و نیم ساعت باشد. شدت میزات تمرین باید کمی کمتر از میزان یک مسابقه رسمی باشد ولی باید بگونه ای باشد که کاملا شرایط یک مسابقه رسمی را منعکس کند.

تعداد بازیهای انجام شده در هر جلسه باید محدود باشد. معمولا تعدادی از ورزشکاران نوجوان مستعد درخواست به تمرین بیشتر دارند و همچنین ممکن است به غیر از باشگاه در مسابقات استانی و محلی نیز شرکت کنند ولی باید آنها را از احتمال آسیب Osgood Schlatters مطلع ساخت.

·         اجتناب از تمرین های پلایومتریک و تمرینهای بدنسازی شدید

 

تمرین های پلایومتریک به آن دسته از تمرینها گفته می شود که شامل پرش و فرود سریع و متوالی می باشد مانند جفت پا پریدن متوالی. انجام بیش از حد این تمرین باعث این آسیب دیدگی می شود. همچنین تمرینهای استقامتی با استفاده از وزنه بدلیل اعمال فشار زیاد به پای نوجوانان توصیه نمی شود. اینگونه از تمرینها معمولا بعد از 16 سالگی هنگامیکه استخوان به بلوغ رسیده تحت نظر مربی می تواند آغاز شود.