این عارضه یک اصطلاح رایج برای درد استخوان ساق در زمان دویدن می باشد. این می تواند یک اصطلاح گمراه کننده باشد و بیشتر پزشکان ورزشی سعی میکنند که از استفاده آن اجتناب کنند.

 این بدان دلیل می باشد که درد ساق و شین اسپلینت می تواند بموجب شرایط مختلفی ایجاد شود. یکی از شرایط متداول ساق که مکررا به شین اسپلینت ربط داده می شود سندروم تنش مدیال تیبیال (Medial Tibial Stress Syndrome) می باشد.

سندروم تنش مدیال تیبیال بیشتر در استخدامی ارتش, دونده های مسافت زیاد, رقاصان, فوتبالیست ها و ژیمناست ها گزارش شده است. سندروم تنش مدیال تیبیال به دو نوع متمایز طبقه بندی می شود که هر کدام بافت خاصی را در بخش درونی ساق تحت تاثیر قرار می دهد:

·         نوع یک: این نوع, بوسیله عکس العمل تنش در مرز درونی استخوان ساق شناسایی می شود. عکس العمل تنش مرحله پیشین شکست تنش می باشد.

·         نوع دو: این نوع بوسیله سوزش سطح بیرونی ( پوشش استخوان Periosteum ) داخل استخوان ساق در نقطه ای که عضلات سولئوس و تیبیالیس خلفی متصل می شود شناسایی می شود.

  صرفنظر از نوع یک و دو , سندروم تنش مدیال تیبیال تا حد زیادی بوسیله استعمال مفرط در کسانیکه بطور مرتب بروی سطوح سفت و ناهموار می دوند ایجاد می شود. هرچند عوامل دیگری مانند تغییر پا, پوسچر هیپ و زانو افراد را در معرض این سندروم قرار می دهد.

علائم و نشانه های شین اسپلینت

افرادی که از سندروم تنش مدیال تیبیال رنج می برند در مرز داخلی استخوان ساق در زمان ورزش و بعد از آن احساس درد دارند. تشخیص سندروم تنش مدیال تیبیال از سایر عوامل درد ساق پا مانند سندروم کمپارتمنت و یا تنش شکست تیبیال از اهمیت برخوردار می باشد. این امر مستلزم بررسی دقیق مانند اسکن استخوان و اندازه گیری فشار کمپارتمنت تحت نظر پزشک متخصص واجد شرایط می باشد.

درمان شین اسپلینت

برای درمان فوری علائم استفاده از کیسه های یخی جهت تسکین درد بسیار موثر می باشد. پیروی از پروتکل PRICE شامل محافظت, استراحت, یخ, فشار و موقعیت سر بالا می تواند باعث تسکین علائم درد ساق شود. استفاده از کیسه های یخی برای مدت بیست دقیقه در هر دو ساعت ممکن است درد را کاهش دهد, اما ممکن است که از داروهای مسکن و ژل های ضد ورمی نیز استفاده شود.

در این عارضه, بیشتر بیماران به درمان غیر جراحی پاسخ مناسب داده اند. این امر شامل استراحت, تمرینهای استقامتی و کششی بهمراه بازگشت تدریجی به دویدن بعد از فروکشی علائم می باشد. بمنظور جلوگیری از رخداد مجدد وضعیت, آنالیز بیومکانیکی بوسیله فیزیوتراپ یا پزشک پا می تواند خیلی مفید باشد. این آنالیز تمامی فاکتورهایی که باعث سندروم تنش مدیال تیبیال می شود را شناسایی می کند, لذا پزشک می تواند جهت برطرف کردن آنها اقدامات لازم را بعمل بیاورد.

عدم تعادل عضلات و عدم هم طولی پا از جمله دلایل مکرر ناهمترازی می باشد که از طریق این ارزیابی قابل شناسایی می باشد. یک علت متداول سندروم تنش مدیال تیبیال صافی کف پا (Pes Planus) و یا موقعیت پرونیشن پا (pronated foot) می باشد. هر دو این عوامل در ارزیابی بیومکانیکی قابل شناسایی می باشد. پرونیشن زیاد, پایین آمدگی غیر قابل کنترل قوس کف پا در زمان دویدن می باشد. این امر باعث اعمال تنش زیاد بروی عضله تیبیالیس خلفی که به بخش داخلی استخوان ساق متصل است می شود که در نتیجه تولید درد می کند. استفاده از کفی کفش های مناسب با قوس مناسب جهت درمان این مشکل می تواند خیلی موثر باشد.

چنانچه وضعیت ساق با ادامه ورزش بدتر شود, تمامی موارد درد در استخوان ساق باید توسط فیزیوتراپ یا ارتوپد متخصص مورد بررسی قرار بگیرد. بهترین روش جهت حفظ سلامتی در این مدت استفاده از تمرینهای بدون وزن در استخر می باشد. دویدن در استخر بدون تماس کف آن با استفاده از کمربندهای مخصوص یک روش خوب جهت حفظ سلامتی می باشد در حالیکه آسیب در حال درمان می باشد.

در مواردی از درد ساق که پزشک با بررسی, مشکل را در بافت نرم دیده است, بعضی از مردم استفاده از جورابهای فشاری را درمانی موثر دانسته که به آنها اجازه دویدن می دهد. جورابهای فشاری از طریق محدود کردن فشار بر عضلات ساق باعث کاهش تنش در ساق در زمان دویدن می شود.

در مواردی که درمانهای محافظه کارانه در درمان این سندروم مفید نمی باشد استفاده از عمل جراحی لازم می باشد.

پیشگیری از شین اسپلینت

همانند سایر آسیبهای ناشی از استعمال مفرط این عارضه نیز با فعالیت زیاد, فعالیت بی موقع ایجاد می شود. در زمان شروع فعالیت, هر گونه افزایش و کاهش فعالیت باید بصورت تدریجی صورت بگیرد.

 

مقدار تنش وارد شده بروی ساق با استفاده از ساپورتهای مناسب و کفی کفش مناسب به حداقل می تواند برسد. اصلاح کف پا نیز با استفاده از تجهیزات مناسب نیز در پیشگیری از این عارضه مفید می باشد.