در سالهای اخیر, پیشرفت های پزشکی باعث شناسایی پارگی لابریوم هیپ (به مفصل ران و لگن هیپ گویند) شده است. این امر مدیون زحمتهای جراح ارتوپد ریچارد ویلار (Richard villar) می باشد.

در گذشته, این عقیده جریان داشت که آرتروسکوپی هیپ بدلیل ساختار آناتومیکی آن امکان پذیر نمی باشد, اما ریچارد ویلار بوسیله ساخت یک وسیله جراحی جدید و یک روش جراحی جدید آرتروسکوپی هیپ را در دهه 1980 میلادی انجام داد.

بوسیله بررسی بصری مفصل هیپ با استفاده از آرتروسکوپ, جراح ارتوپد قادر خواهد بود تا آسیب های هیپ را با جزئیات بیشتری بررسی کند. تحقیقات همچنین نشان داده اند که تعداد وقوع پارگی لابریوم برعکس آنچه در گذشته فکر میشد بیشتر می باشد. برای نمونه, هیچگونه تحقیقاتی که حتی نامی از این آسیب دیدگی در فوتبال تا دهه 1990 میلادی باشد گزارش نشده است. در گذشته این آسیب دیدگی ناشناخته باقی می ماند اما در حال حاضر بوسیله روش آرتروسکوپی قابل تشخیص می باشد.

علائم و نشانه های پارگی لابریوم هیپ

سابقه پیچش در فعالیتهای با وزن هیپ متداول می باشد. درد فورا پدیدار می شود و معمولا در جلوی هیپ احساس درد می شود. مانند سایر جراحتهای هیپ, درد ممکن است پراکنده شود و مشکل است که به نقطه خاصی اشاره کرد. دیدن ورم امکان پذیر نمی باشد, اگرچه مفصل ورم کرده ممکن است در حجم بدلیل فوران جراحت بزرگتر شود. اگر جلوی هیپ دچار جراحت شده باشد, لذا با حرکت فلکس هیپ (حرکت به جلو) احساسی از نیشگون گرفتن وجود دارد. این درد ممکن است در فعالیتهای ورزشی که با وزن همراه می باشد و شامل پیچش هیپ و ضربه زدن می باشد ایجاد شود.

رویت محل جراحت دیده, از طریق آرتروگرام سی تی (CT) یا م آر آی (MRI) امکان پذیر می باشد. این اسکن ها بعد ازاینکه یک کنتراست متوسط به محل مفصل بمنظور هایلایت کردن لابریوم آسیب دیده تزریق شد انجام می شود. این آسیب دیدگی همیشه از طریق م آر آی و یا سی تی اسکن مستقیم قابل رویت نمی باشد.

درمان پارگی لابریوم هیپ

با استفاده از روش آرتروسکوپیک عمل جراحی حتی می تواند بصورت سرپایی صورت بگیرد. اگرچه از بیهوشی عمومی استفاده می شود, اما بستری شدن در بیمارستان معمولا ضروری نمی باشد. با استفاده از آرتروسکوپ پارگی لابریوم و برش آن قابل رویت و انجام می باشد به گونه ای که کل عمل کمتر از یک ساعت طول می کشد.

بعد از عمل, بیمار توسط متخصص فیزیوتراپ یاد می گیرد تا چگونه از عصا استفاده کند و برای مدت 4 تا 5 روز باید از آن استفاده کند. استفاده از عصا کلا به لحاظ طبیعت تحمل وزن هیپ جنبه پیشگیرانه دارد. فرآیند توانبخشی تحت نظر متخصص فیزیوتراپ ادامه میابد. به محض اینکه مدخل ایجاد شده توسط آرتروسکوپ التیام یافت, فرد آسیب دیده می تواند تکان دادن هیپ را بمنظور بازیابی رنج حرکتی هیپ آغاز کند. ورزش در استخرهای هیدروتراپی به لحاظ اینکه امکان متحرک سازی بدون اعمال فشار به مفاصل را امکان پذیر می کند خیلی مفید می باشد. استفاده از کمربندهای شناوری باعث می شود که فرد آسیب دیده در آب پیاده روی کند بدون اینکه کف استخر را لمس کند که برای ریکاوری هیپ خیلی مفید می باشد.

بعد از آن تمرینهای استقامتی عضله صورت می گیرد. استفاده از باندهای مقاومتی و کششی برای این تمرینها خیلی مفید می باشد. به محض اینکه قسمت آسیب دیده مانند قسمت سالم شد تمرینهای عملکردی می تواند آغاز شود. بازگشت به فعالیت ورزشی معمولا بین 2 تا 3 ماه بعد از عمل جراحی امکان پذیر می باشد. بعضی از افراد استفاده از شورت های فشاری را جهت تضمین عدم اتفاق مجدد آسیب موثر می دانند.

پیشگیری از آسیب پارگی لابریوم هیپ

فعالیت خاصی جهت پیشگیری این آسیب دیدگی نمی توان انجام داد. بهترین استراتژی این است که در هنگام خستگی از انجام فعالیت های ورزشی خوداری شود. همچنین تمرینات بدنسازی منظم و استاندارد در جهت تقویت عضلات ناحیه هیپ باعث تقویت عضلات این ناحیه و در نتیجه کاهش فشار وارده بر مفصل می شود.