یکی از مهمترین سوالاتی که باید از خود بپرسیم اینست که به چه فردی کهنسال اطلاق می شود؟ هر یک از ما جهت پاسخ به این سوال مسلما از مشاهدات خود از اطرافیان استفاده خواهیم کرد. در گذشته سن شناسنامه ای معیاری برای ارزیابی کهنسالی افراد بکار گرفته می شد.

البته ,شاید, با توجه به اینکه در گذشته امید به زندگی در سطح پایینی قرار داشت معیار مناسبی جهت ارزیابی کهنسالی بود. بعنوان مثال یک فرد 40 ساله در 200 سال پیش شاید بعنوان یک فرد کهنسال تلقی می شد اما امروزه افرادی وجود دارند که در سنین 80 سالگی بسیاری از فعالیتهای فیزیکی را بطور مستقل انجام می دهند و حتی افرادی کهنسالی در این سنین وجود دارند که فعالیتهای ورزشی متعددی نظیر دوچرخه سواری و تنیس بازی می کنند. حال اگر قرار باشد که یک فرد 65 ساله را کهنسال طلقی کرد به یک فرد 85 ساله چه باید گفت؟

بنابراین مسئله ای که در این میان از اهمیت زیادی برخوردار می باشد اینست که ما  چه احساسی در رابطه با سن شناسنامه ای خود داریم و از لحاظ فیزیکی, احساسی و روحی-روانی در چه سطحی قرار داریم. عموما رابطه مستقیمی بین وضعیت عملکردی افراد و میزان سلامتی و کیفیت زندگی افراد وجود دارد که به همین دلیل سازمان بهداشت جهانی در سال 2013 سلامتی را بصورت وضعیت کامل فیزیکی, روانی و اجتماعی تعریف می کند و نه صرفا نداشتن بیماری در بدن. این تعریف از این جهت حائز اهمیت می باشد که حتی در صورت بروز اختلالات مزمن و سایر مشکلات پزشکی مانند آرتروز, درد کمر, مشکلات قلبی, سرطان و غیره همچنان می توان سلامتی و زندگی سالم را تجربه کرد. نهایتا, وضعیت عملکردی یک فرد نقش تعیین کننده ای در روند کهنسالی دارد. با کاهش سطح فعالیت های فیزیکی فرایند کهنسالی نیز آغاز خواهد شد.