در زمان خرید کفش (کتونی) ورزشی, ممکن است که این سوال برای شما پیش آمده باشد که چه تفاوتی میان کفش های پیاده روی و رانینگ به لحاظ ظاهری و ساختاری وجود دارد و چگونه می توان آنها را از یکدیگر تشخیص داد. بعبارت دیگر, به چه کفشی پیاده روی و به چه کفشی رانینگ می گویند.

در این رابطه لازم است بدانید که در گذشته, تولید کنندگان در زمان تولید کفش های ورزشی تفاوت زیادی میان کفش های پیاده روی و رانینگ قائل نمی شدند و عموما آنچه بر صنعت کفش های ورزشی غالب بود (و البته هنوز هم شاید باشد), شکل ظاهری اینگونه از کفش ها بود. اما با گذشت زمان و پیشرفت علم و تکنولوژی و بررسی مکانیزم های راه رفتن و دویدن, تولید کنندگان بمنظور جذب بازار بیشتر و پاسخگویی به نیاز مشتریان, سعی به تولید کفش هایی نمودند که بتوانند پاسخگوی احتیاجات و کاربردهای مختلف, نظیر پیاده روی و یا دویدن باشند. از اینرو, امروزه کتونیهای زیادی با طرحهای گوناگون تحت عنوان کفش های پیاده روی و رانینگ توسط تولید کنندگان مختلف تولید و روانه بازار می شود.


چگونه کفش (کتونی) پیاده روی خوب انتخاب کنیم؟

8 ویژگی کتونی های رانینگ


لازم بذکر است, اگرچه, ممکن است مدلهای مختلفی از کفش های ورزشی در بازار موجود باشد و هر کدام دارای یک ویژگی باشند, اما این بدان مفهموم نمی باشد که اگر کفشی برای پیاده روی مناسب است, دیگر نمی توان از آن برای دویدن استفاده نمود و یا بلعکس. اولین و مهمترین معیار در زمان انتخاب کفش ورزشی, راحتی شما در داخل کفش می باشد و این شما هستید که تعیین کننده این مسئله هستید که در کدام کفش احساس راحتی می کنید (البته این مسئله برای افرادی که مشکل کف پا دارند تا حدودی صدق نمی کند). این حق شماست که حتی شاید بخواهید از یک کفش پیاده روی و یا رانینگ برای بعنوان مثال فوتسال استفاده نمائید, اما این خود محدودیتهایی در بر دارد.


جهت مشاهده کفش های پیاده روی و رانینگ لطفا اینجا را کلیک نمائید.


 اما بمنظور پاسخ به اینکه چه تفاوتی میان کتونیهای پیاده روی و رانینگ به لحاظ ساختاری و ظاهری وجود دارد, بهتر است به دو تفاوت کلی میان راه رفتن و دویدن اشاره کنیم.

1- اول اینکه, در زمان راه رفتن نیرویی در حدود بین 1.5 تا 2 برابر وزن بدن به هر پا وارد می شود, حال اینکه این میزان نیرو در زمان دویدن, بسته به میزان سرعت دویدن, به بیش از این مقدار می رسد و حتی تا شش برابر وزن بدن نیز خواهد رسید. این مسئله نه تنها اهمیت برخورداری از یک کفش مناسب را آشکار می سازد, بلکه نحوه صحیح راه رفتن و دویدن را نیز گوش زد می کند, که در مورد دوم به آن اشاره می کنیم.

2- دوم اینکه, در یک راه رفتن عادی معمولا یک پا روی زمین و یک پا روی هوا می باشد, که البته در سرعتهای پایین ممکن است که در بعضی زمانها هر دو پا روی زمین باشد. در این حالت, در زمانیکه, پایی که روی زمین قرار دارد ابتدا از ناحیه پاشنه روی زمین قرار می گیرد و سپس در انتهای گام از سرپنجه ها از روی زمین جدا می شود, که به این حالت راه رفتن نرمال یا طبیعی گویند که در بعضی افراد که کف پای صاف دارند و یا قوس کف پای زیادی دارند این راه رفتن نرمال وجود ندارد و باید برای آنها از کفشهای مخصوص و یا کفی های مخصوص استفاده شود. اما در زمان دویدن عموما تماس پا با زمین معمولا با قسمت میانی پا و در سرعتهای بالا تماس پا با زمین همواره با قسمت جلوی پا یا همان سرپنجه ها صورت می گیرد و به اصطلاح پا به حالت یک فنر عمل می نماید. این مسئله باعث می شود که در زمان دویدن نیروی یکنواختی به مفاصل بالاتر وارد شود. بدین جهت است که همواره توصیه می شود که در زمان دویدن از ناحیه پاشنه فرود نیاید و همواره از قسمت جلوی پا برای دویدن استفاده نمائید.

با توجه به دو تفاوت فوق میان راه رفتن و دویدن, می توان تفاوتهای عمده میان کفش های پیاده روی و رانینگ را بصورت زیر خلاصه نمود:

1- کتونیهای رانینگ معمولا بدلیل سرعت بالا نرمتر از کتونیهای پیاده روی می باشند.

2- همانطور که در بالا ذکر شد, دویدن عموما بروی سرپنجه های پا صورت می گیرد, به همین دلیل قسمت سرپنجه های کفش های رانینگ معمولا ضخامت بیشتری در مقایسه با کتونیهای پیاده روی دارند.

3- همچنین از آنجائیکه در زمان راه رفتن, بیشترین نیرو به پاشنه پا وارد می شود, لذا کفش های پیاده روی ضخامت بیشتری در قسمت پاشنه در مقایسه با کتونیهای رانینگ دارند. البته این مقدار نیز باید با توجه به وزن افراد مورد ارزیابی قرار بگیرد و نباید بیش از حد باشد, چون علاوه بر افزایش وزن کفش, احتمال پیچ خوردگی پا را نیز افزایش می دهد.

4- به دلیل سرعت بالا در زمان دویدن و تعریق پا, رویه کتونیهای رانینگ معمولا از پارچه های مشبک بمنظور تهویه بهتر هوا ساخته می شوند.

 

تهیه کننده: گروه برنا اسپرت