رباط جانبی داخلی در بخش داخلی مفصل زانو قرار دارد و استخوان ران را به استخوان ساق متصل می کند. آسیب رباط زانو اشاره به پیچش رباط دارد و زمانی اتفاق می افتد که زانو یا پیچ می خورد و یا با اعمال نیرو از طرف فرد دیگری ایجاد می شود.

براساس شدت جراحت وارد شده آسیب رباط جانبی داخلی به سه درجه تقسیم می شود و شامل:

  1. درجه یک که فقط تعدادی از فیبرهای لیگامان آسیب دیده است
  2. درجه دو که در آن فیبرهای بیشتری آسیب دیده ولی رباط هنوز پاره نشده است
  3. درجه سه که شامل پارگی کامل رباط می باشد. بدلیل شدت نیروی وارده در این آسیب دیدگی بخش های دیگر زانو از جمله مینیسک و رباط صلیبی داخلی (ACL) نیز آسیب می بینند.

این آسیب دیدگی معمولا به دو روش کلاسیک اتفاق می افتد. یک روش اینکه در ورزشهای پربرخورد مانند فوتبال, راگبی و فوتبال آمریکایی یک ضربه به بخش خارجی پا دقیقا بالای زانو از طرف حریف مقابل وارد شود و در روش دیگر استوک ورزشکار در چمن گیر کند و ورزش کار سعی کند که پای گیر کرده را به سمت دیگر براند.

علائم و نشانه های آسیب رباط جانبی داخلی

در آسیب درجه یک در زمان تماس نقطه آسیب دیده درد احساس می شود. اعمال فشار به زانو مانند خم شدن ساق نسبت به ران و یا هنگام بلند شدن از روی صندلی نیز با درد همراه می باشد.

  در آسیب درجه دو میزان درد به هنگام تماس نقطه آسیب دیده و اعمال تنش شدیدتر بوده و همچنین معمولا با ورم همراه می باشد که ممکن است 24 ساعت طول بکشد تا نمایان شود.

در آسیب درجه سه که رباط کاملا پاره شده است پایداری زانو از بین رفته و انجام فعالیت امکان پذیر نمی باشد. خونریزی داخلی وجود دارد و بدلیل آسیب دیدگی کپسول داخلی, جریان مایع نیز وجود دارد که ممکن است این مایع به بیرون نشت کرده و در نتیجه ورم نمایان نشود.

درمان آسیب رباط جانبی داخلی

اولین اقدام صورت گرفته در هر سه درجه از آسیب دیدگی توسط پزشک در جهت رفع درد می باشد. معمولا در چنین آسیب دیدگیهایی زانو باید در جهت عمودی قرار بگیرد و از باندهای کششی (Cohesive Bandage) به عنوان یک باند فشاری در جهت جلوگیری از ورم زیادی استفاده شود. در چنین مواردی استفاده از زانو بند جهت محافظت از زانو و افزایش پایداری زانو به فرد آسیب دیده توصیه می شود.

استفاده از کیسه های یخی در موارد حاد جهت جلوگیری از آسیب و خونریزی بافتهای داخلی بمدت 20 دقیقه در هر دو ساعت امری ضروری می باشد.

در مورد آسیب رباط جانبی خارجی درجه یک معمولا انجام فعالیت ورزشی بمدت تقریبا 3 هفته ممنوع می باشد.

 برای آسیب درجه دو این مدت بین 6 تا 8 هفته فیزیوتراپی تحت نظر متخصص می باشد. فرآیند توانبخشی تحت نظر متخصص در این آسیب از اهمیت زیادی برخوردار می باشد زیرا که در صورت بازگشت زود هنگام به فعالیت ورزشی امکان بروز مجدد آسیب دیدگی نیز وجود دارد.  همچنین در چنین مواردی راه رفتن در استخر با استفاده از تجهیزات مناسب جهت حفظ سفتی رباط در حین فرایند درمان لیگامان یک روش ایده آل می باشد.


ورزشهای کششی و حرکتی زانو

تمرینات بدنسازی برای تقویت زانو

ورزش با توپ جیم بال برای مفصل زانو


در مورد آسیب درجه سه که رباط کاملا از هم گسیخته شده می باشد انجام عمل جراحی با توجه به محل پارگی و نظر پزشک تنها راه درمان می باشد. استفاده از زانوبندها بدلیل ایجاد ساپورت زانو و کاهش تنش روی رباط در مراحل اولیه جراحت مخصوصا هنگام خواب خیلی مفید می باشد. همچنین در مراحل توانبخشی نهایی نیز زانوبندها یک حفاظ مناسب جهت افزایش پایداری زانو می باشند.

پیشگیری از آسیب رباط جانبی داخلی

در مواردی که ضربه از حریف مقابل وارد می شود توصیه خاصی نمی توان کرد اما استفاده از زانوبندها حین ورزش مخصوصا برای افرادی که سابقه همچین آسیبی را داشته اند جهت افزایش پایداری زانو قویا توصیه می شود.

همچنین انجام تمرینهای حس عمقی (Proprioception exercises) جهت بهبود تحریک عصبی و عکس العمل بموقع خیلی مفید می باشد. استفاده از تخت های تعادلی گردان جهت افزایش این حس خیلی مفید می باشد.