سبد خرید خالی است!
آسیبهای ناحیه انگشتان و مچ دست
شکستگی مچ دست معمولا در اثر افتادن بر روی دست کشیده اتفاق می افتد. شکستگی استخوان اسکافوید یکی از رایج ترین شکستگی ناحیه مچ دست می باشد. استخوان اسکافوید یکی از هشت استخوان کارپال می باشد که مچ دست را تشکیل می دهد.استخوانهای کارپال تقریبا در دو ردیف منظم شده اند که استخوان اسکافوید تا حدودی بین این دو ردیف می باشد.
موقعیت قرارگیری استخوان اسکافوید به گونه ای می باشد که این استخوان را در معرض شکستگی قرار می دهد. خط شکست این استخوان به اندازه موی سر کوچک می باشد.
علائم و نشانه های شکستگی استخوان اسکافوید مچ دست
در هنگام این عارضه درد مچ دست وجود دارد. همچنین حساسیت و مقداری ورم در پایین شست در منطقه بیرون مچ وجود دارد. حرکت دست مخصوصا در جهت شصت دست باعث تشدید درد می شود.
در 48 ساعت ابتدایی جراحت, تشخیص شکستگی با استفاده از تصاویر اشعه ایکش مشکل است و لذا باید اقدامات حفاظتی در این مدت انجام شود. اگر مچ دست بعد از گذشت دو هفته همچنان درد داشته باشد لذا باید مجددا تصاویر اشعه ایکس گرفته شود. در این مرحله شکستگی به راحتی با استفاده از تصاویر اشعه ایکس قابل رویت می باشد.
از آنجائیکه استخوان اسکافوید شریانهای خونی کمی دارد لذا ترمیم آن با پیچیدگی همراه می باشد. این امر خود را بصورت درد در مچ دست در زمان فعالیت نشان می دهد و می تواند برای چند ماه وجود داشته باشد. اگر علائم برای مدت بیش از شش هفته همچنان وجود داشته باشد احتمال عدم التیام استخوان وجود دارد و فرد آسیب دیده باید مجددا به پزشک مراجعه کند.
درمان شکستگی استخوان اسکافوید مچ دست
در هنگام درد مچ دست, استفاده از کیسه های یخی جهت تسکین درد مناسب می باشد. در صورت ادامه درد باید به پزشک جهت ارزیابی دقیق مراجعه شود. تشخیص شکستگی استخوان اسکافوید خیلی سریع اتفاق می افتد اما معمولا توسط فرد آسیب دیده مورد بی توجهی قرار می گیرد.
در شرایط حاد شکستگی که شواهدی از جهت گیری مناسب استخوان در تصاویر اشعه ایکش وجود دارد, پزشک سعی در بی حرکت نگه داشتن مچ دست با استفاده ازگچ می کند. این گچ یا مچ بند بمدت شش هفته جهت ترمیم استخوان در محل جراحت باقی می ماند. زمانیکه گچ باز شد فرآیند فیزیوتراپی بمنظور بازگردانی بازه حرکتی مچ دست و استقامت عضله های اطراف انجام می شود.
فرآیند توانبخشی بمنظور حفظ بازه حرکتی و کاهش سفتی در شانه, انگشتان و مچ باید صورت بگیرد که این امر خود موجب کاهش ورم در ناحیه متاثر می شود. اگر پروسه درمان با پیچیدگی همراه نباشد, گچ بعد از شش هفته قابل باز شدن می باشد و اگر پزشک صلاح بداند فرایندهای توانبخشی بیشتری در این مرحله قابل انجام می باشد.
تمرین در آب گرم نیز باعث می شود تا بیمار در تمامی جهات مچ خود را حرکت دهد و باعث کاهش سفتی نیز می شود. استفاده از توپهای مخصوص تمرین دست جهت افزایش استقامت عضلات و بازیابی پایداری بسیار مفید می باشد.
اگر تصاویر اشعه ایکس نشان از عدم التیام استخوان اسکافوید داشته باشند ممکن است انجام عمل جراحی ضروری باشد. در این عمل پزشک از سیم و پیچ جهت یکپارچه کرده تکه های استخوان استفاده می کند و ممکن است از تکه استخوان دیگری از جایی دیگر جهت پیوند و بهبود التیام استفاده کند.
بعد ازعمل, پزشک می تواند به جای گچ های متداول از ساپورت های مج جهت حفاظت استفاده کند البته با این تفاوت که این ساپورتها سبک تر و همچنین بهداشتی تر می باشند. بعد از اینکه پزشک تشخیص داد که دیگر احتیاجی به گچ نیست فرایند فیزیوتراپی می تواند آغاز شود.
پیشگیری از شکستگی استخوان اسکافوید مچ دست
عمل خاصی بهنگام بروز این عارضه نمی توان انجام داد. البته در ورزش اسنوبرد احتمال بروز این جراحت خیلی بالا می باشد که استفاده از مچ بند به میزان قابل توجهی می تواند این احتمال را کاهش دهد.